باید...
بایـ ـد خودم راببرم خـ ـانه
بایـ ـدببرم صورتش رابشـ ـویم
ببرم دراز بکشـ ـد
دلداریش بدهم ، که فـ ـکر نکند…
بـ ـگویم نگران نباش ، میگذرد…
بایـ ـد خودم را ببرم بخوابـ ـد…
“مـ ـن” خسته است …!
چیزی نمیخواهم...
چیـزی نمیـخـوآهَم جـز . . .
یـکــ اتــآقِ تـآریک
یـکـ مـوسیقـے بے کَلآم
یـکـ فنجـآن قهـوه بـهـ تَلخـی ِ زهـر !
وَ خـوآبـے بـه آرآمـے یـکــ مـَرگ هَمیشـگـے
گاهی...
گاهـــی احساس میڪنَمــ روی دَستـــــ خـدا مــانده اَمــ
خَســتہ اَش ڪَردمـ خــودَش هَــم نــمــیــدانــــد با مَن چــہ ڪــنَــد؟
خدایا...
دیشب خسته تر از هر روز بودم …
کاش میشد گوشه ای می نوشتم
“خدایا خیلی خسته ام” ، فردا صبح بیدارم نکن !!!
عادت ندارم...
عادت ندارم درد دلم را ، به هـمه کس بگویم . . . !
پس خاکش میکنم زیرچهره ی خندانم،تاهمه فکرکنندنه دردی دارم و
نه قلبی !
خیلی وقت است...
خیلی ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺖ که “بی تابم ”
دلم تاب ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ !
ﻭ ﯾﮏ هل محکم . . .
که ﺩﻟﻢ ﻫـُﺮّﯼ ﺑﺮﯾﺰﺩ ﭘﺎﯾﯿﻦ . .
ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺗﻠﻨﺒﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﺍ . . .